پسوریازیس، یکی از بیماریهای پوستی معروف و مزمن است که تعداد زیادی از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار میدهد. با وجود محققین و پزشکانی که سالها در تلاش برای فهم بهتر و درمان این بیماری بودهاند، هنوز نیاز به درک بیشتری از عوامل موثر بر آن وجود دارد. یکی از جنبههایی که همیشه مورد توجه قرار گرفته، تأثیر رژیم غذایی بر این بیماری است.
در این مطلب، به بررسی ارتباط میان غذاهای مختلف و تأثیر آنها بر بیماری خواهیم پرداخت، در حالی که به توصیهها و هشدارهایی پیرامون مصرف غذاها خواهیم پرداخت.
فهرست مطالب
Toggleپسوریازیس چیست؟
پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که معمولاً به صورت پچهای قرمز رنگ و پوستهای خشک، سفید و خارشآور مشخص میشود. این پچها معمولاً روی زانوها، آرنجها، سر، کمر، دستها و پاها به وضوح دیده میشوند، اما میتوانند در هر نقطهای از بدن به وجود بیایند.
علل این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشدهاند، اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارد. سیستم ایمنی بدن نیز در بروز پسوریازیس نقش مهمی دارد، به طوری که در واکنش به موارد مختلف مانند عفونتها، استرس یا داروها، سلولهای ایمنی بدن به حمله به پوست خود بدن پرداخته و باعث تولید سریع سلولهای پوستی میشود.
این تولید سریع سلولهای پوستی باعث میشود که سلولهای جدید به سطح پوست حرکت کرده و قبل از اینکه بتوانند به طور طبیعی بمیرند و دور شوند، تجمع پیدا کنند. این تجمعها پچهای خشک و قشری را ایجاد میکند که معمولاً با خارش همراه است.
به طور کلی، این بیماری میتواند بر کیفیت زندگی فرد تأثیر گذار باشد، اما با مدیریت مناسب، میتوان علائم آن را کنترل کرد.
علت بروز پسوریازیس
علل دقیق بروز پسوریازیس هنوز به طور کامل مشخص نشدهاند، ولی تحقیقات نشان دادهاند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، ایمنی و محیطی در این زمینه نقش دارد:
- عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان دادهاند که افرادی که در خانوادهشان مواردی از پسوریازیس وجود دارد، احتمال بروز این بیماری در آنها بیشتر است.
- سیستم ایمنی: به نظر میرسد این بیماری نوعی واکنش ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به طور اشتباه به سلولهای پوست حمله میکند. این باعث میشود سلولهای پوستی به سرعت رشد کرده و تجمع پیدا کنند، و نتیجتاً پچهای پسوریازیس به وجود بیایند.
- عوامل محیطی: برخی از موارد میتوانند فرآیند پسوریازیس را فعال یا تشدید کنند. این عوامل شامل:
- استرس: استرس میتواند یکی از علل فعالسازی یا تشدید این بیماری باشد.
- عفونتها: بعضی عفونتها، به ویژه عفونتهای حلقی، میتوانند پسوریازیس را فعال کنند.
- آسیب به پوست: خراشها، خورشیدسوزی یا دیگر آسیبهای پوستی میتوانند منطقهای را فعال کنند که به نام پدیده کوبنر شناخته میشود و در آن پچهای پسوریازیس در ناحیه آسیبدیده پوست به وجود میآید.
- داروها: برخی داروها، مانند لیتیوم، بتا-بلاکرها، ایندومتاسین و داروهای ضدمالاریا، میتوانند این بیماری را تشدید کنند.
این فقط برخی از عواملی هستند که میتوانند در بروز یا تشدید این بیماری نقش داشته باشند. افراد مختلف ممکن است به این عوامل به شکلهای متفاوتی پاسخ دهند.
روشهای تشخیص پسوریازیس
تشخیص پسوریازیس معمولاً بر اساس معاینه فیزیکی پوست، تاریخچهی بالینی بیمار و گاهی اوقات با انجام تستهای تکمیلی مشخص میشود. در اینجا روشهای متداول تشخیص پسوریازیس آورده شده است:
- معاینه فیزیکی: پزشک با معاینهی مستقیم پچها و قرمزیهای پوستی، خشکی، ترکترک شدن و مقیاسهای پوستی میتواند تا حد زیادی به تشخیص پسوریازیس برسد.
- تاریخچهی بالینی: پزشک ممکن است از بیمار دربارهی علائم، تاریخچهی خانوادگی پسوریازیس و عواملی که ممکن است باعث فعال شدن یا تشدید بیماری شوند، سوال کند.
- بیوپسی پوست: در مواردی که تشخیص واضح نیست یا برای تأیید تشخیص، ممکن است نمونهای از پوست توسط پزشک جراحی شده و به آزمایشگاه فرستاده شود. بیوپسی پوست میتواند به تشخیص دقیق پسوریازیس یا تمایز آن از دیگر بیماریهای پوستی کمک کند.
- تصویربرداری و آزمایشات خون: در مواردی که پسوریازیس مفصلی (یک نوع از پسوریازیس که بر مفاصل تأثیر میگذارد) مورد سوسپکت قرار میگیرد، ممکن است پزشک آزمایش خون یا تصویربرداری از مفاصل مثل رادیوگرافی یا MRI انجام دهد.
واضح است که همیشه نیازی به انجام تمام این تستها برای تشخیص این بیماری نیست و بسیاری از مواقع فقط با معاینه فیزیکی و تاریخچهی بالینی میتوان به تشخیص رسید.
تاثیرات روانی بیماری پسوریازیس
بیماری پسوریازیس، علاوه بر تأثیرات فیزیکی، میتواند تأثیرات عمدهای روی سلامت روانی فرد داشته باشد. برخی از تأثیرات روانی و عواقب روحی-روانی شامل موارد زیر هستند:
- خودآگاهی زیاد: بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس احساس میکنند که دیگران به آنها نگاه میکنند یا از وضعیت پوستی آنها قضاوت میکنند، که میتواند منجر به خودآگاهی یا عدم اطمینان از ظاهر فیزیکی شود.
- افسردگی: برخی از افراد با پسوریازیس ممکن است احساس ناراحتی، ناامیدی یا افسردگی کنند به دلیل مشکلات پوستی و تأثیرات آن بر زندگی روزمره.
- اضطراب: نگرانی در مورد وضعیت پوست، آینده بیماری و تأثیر آن بر زندگی اجتماعی میتواند منجر به اضطراب شود.
- کاهش اعتماد به نفس: علائم مرتبط با این بیماری میتوانند باعث کاهش اعتماد به نفس شود، به ویژه در مواردی که آفتها در نواحی قابل مشاهده مانند صورت یا دستها وجود داشته باشد.
- جلوگیری از فعالیتهای اجتماعی: برخی از افراد ممکن است تصمیم بگیرند از شرکت در فعالیتهای اجتماعی یا رویدادهای خاص خودداری کنند به خاطر نگرانی از واکنشهای دیگران یا احساس راحت نبودن با ظاهر خود.
- خشم یا تحریک پذیری: تعامل با چالشهای مرتبط با پسوریازیس ممکن است منجر به احساس خشم یا تحریک پذیری در برخی افراد شود.
- مشکلات در روابط: پسوریازیس ممکن است تأثیری روی روابط شخصی، خانوادگی و حتی جنسی افراد داشته باشد.
- نیاز به حمایت روانپزشکی: در برخی موارد، مشاوره یا درمان روانپزشکی ممکن است کمککننده باشد تا با تأثیرات روانی بیماری مواجه شود و استراتژیهای مواجهه با آن را یاد بگیرد.
ما با شما تماس خواهیم گرفت.
برای دریافت مشاوره و رزرو نوبت فرم زیر را پر کنید تا مشاوران ما در اولین فرصت با شما تماس بگیرد.
تماس باما
مراقبت از پوست در بیماری پسوریازیس
مراقبت از پوست در بیماران مبتلا به این بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است. این مراقبتها میتوانند به کاهش علائم، مدیریت و پیشگیری از فلارههای بیماری (دورههایی که علائم بیماری تشدید میشود) و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند.
دلایل و اهمیت مراقبت از پوست در پسوریازیس
- کاهش خشکی و التهاب: مرطوب کردن پوست میتواند به جلوگیری از خشکی و ترکهای پوست کمک کند که علت اصلی خارش و التهاب در بیماری است.
- پیشگیری از آسیب: پوستهای خشک و مرطوب نکرده به راحتی ترک میخورند و ممکن است باعث ورود عوامل محیطی مضر و ایجاد التهاب شوند.
- کاهش خارش: مرطوب کردن پوست و استفاده از مواد مرطوب کننده میتواند به کاهش خارش کمک کند، که خود به کاهش خراش زدن و جلوگیری از آسیب دیدگیهای بیشتر منجر میشود.
- کاهش استرس: مراقبتهای مناسب از پوست میتواند به کاهش استرس ناشی از علائم بیماری کمک کند.
- جلوگیری از عوارض: مراقبتهای مناسب و منظم از پوست میتواند به پیشگیری از عوارض مرتبط با این بیماری ، مانند عفونتها، کمک کند.
- افزایش اثربخشی درمانها: پوستی که به خوبی مرطوب و در حالت سالم باشد، بهتر و به راحتی مواد درمانی را جذب میکند. در نتیجه، مراقبت از پوست میتواند اثربخشی برخی از درمانهای موضعی را افزایش دهد.
- کاهش نیاز به درمانهای قویتر: با مراقبتهای مناسب و مدیریت علائم در مراحل اولیه، ممکن است نیاز کمتری به استفاده از داروهای قویتر و با عوارض جانبی بیشتر وجود داشته باشد.
برای مراقبت بهینه از پوست در حالت پسوریازیس، استفاده از مواد مرطوب کننده بدون عطر، شستشوی ملایم با صابونهای ملایم و خودداری از تماس با آب گرم الزامی است.
بیماری های همراه پسوریازیس
بیماری پسوریازیس ممکن است با بیماریها و اختلالهای دیگری همراه باشد. این بیماریها و اختلالها به نامهای همبودیها یا بیماریهای همراه شناخته میشوند. اینکه چرا برخی افراد با پسوریازیس به این بیماریهای همراه مبتلا میشوند، دقیقاً مشخص نیست، اما ممکن است ترکیبی از ژنتیک، واکنشهای ایمنی و عوامل محیطی درگیر باشد.بیماریها و اختلالهای متداول همراه با پسوریازیس عبارتند از:
- آرتریت پسوریاتیک (پسوریازیس مفصلی): این یک نوع التهاب مفصلی است که در تقریباً ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس روی میدهد. علائم آن شامل درد، ورم و سفتی در یک یا چند مفصل است.
- بیماریهای قلبی عروقی: افراد با پسوریازیس شدید ممکن است خطر بالاتری از ابتلا به بیماریهای قلبی داشته باشند.
- سندرم متابولیک: این شامل یک سری شرایط مرتبط با سلامت، از جمله اضافه وزن، فشار خون بالا، چربی خون بالا و مقاومت به انسولین میشود.
- ادیپونکتیت اینفلاماتوار: یک التهاب پوستی که به صورت تودههای قرمز و دردناک زیر پوست ظاهر میشود، معمولاً در زیر بازوها، زیر سینهها و در نواحی تنه دیگر.
- افسردگی: افراد مبتلا به این بیماری ممکن است خطر بیشتری نسبت به افسردگی داشته باشند.
- بیماریهای مرتبط با سیستم گوارش: مانند بیماری کرون و کولیت التهابی.
- استئوپروز: برخی تحقیقات نشان دادهاند که افراد مبتلا به پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک ممکن است خطر بیشتری از ابتلا به استئوپروز داشته باشند.
- سایر بیماریهای ایمنی مدیا: از جمله سلیاک و بیماریهای آسم.
رابطه رژیم غذایی و بیماری پسوریازیس
رابطه میان رژیم غذایی و بیماری پسوریازیس یک موضوع پژوهشی است که هنوز نیاز به بررسیهای بیشتری دارد. با این حال، شواهد موجود نشاندهندهی این است که تغییرات خاصی در رژیم غذایی میتواند به کاهش علائم پسوریازیس کمک کند.
بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس گزارش کردهاند که با کاهش مصرف الکل، گلوتن، لبنیات یا غذاهای حاوی چربیهای اشباع شده، علائم آنها بهبود یافته است. همچنین، رژیمهای غذایی با الگوی مدیترانهای که شامل مصرف بالای میوه، سبزی، گلبولهای قرمز، ماهی و روغن زیتون است، میتواند به کاهش التهاب و تسکین علائم بیماری کمک کند.
وجود چربیهای امگا3 در ماهیهای چرب مانند ماهی سالمون، ماکرل و تن ماهی نیز میتواند به کاهش التهابها کمک کند. از طرف دیگر، برخی از افراد ممکن است تغییراتی در وزن خود مشاهده کنند که میتواند به کاهش خطر ابتلا به بیماریهای همراه مانند بیماریهای قلبی عروقی کمک کند.
با این حال، اگرچه برخی تغییرات در رژیم غذایی ممکن است برای برخی افراد مفید باشد، این تغییرات شاید برای همه به یک اندازه مؤثر نباشند. بنابراین، همواره توصیه میشود قبل از اعمال هرگونه تغییر معنا در رژیم غذایی، با پزشک یا متخصص تغذیه مشاوره کنید.
غذاهای مفید و مضر در بیماری پسوریازیس
این بیماری ، به عنوان یک بیماری التهابی، ممکن است تحت تأثیر تغذیه و غذاهایی که مصرف میکنیم قرار گیرد. در زیر یک فهرست از غذاهای مفید و مضر برای بیماری پسوریازیس آورده شده است:
غذاهای مفید
- ماهیهای چرب: مانند سالمون، ماکرل، ساردین و تن ماهی. این ماهیها حاوی اسیدهای چرب امگا3 هستند که میتوانند التهاب را کاهش دهند.
- گلبولهای قرمز: میتوانند به کاهش التهاب و تقویت سیستم ایمنی کمک کنند.
- روغن زیتون: حاوی مواد ضدالتهابی است.
- کرفس و سایر سبزیجات: بهویژه سبزیجات سبز تیره رنگ مانند کلم سبز و اسفناج.
- توتها: مانند توتفرنگی، بلوبری و رزبری که آنتیاکسیدانهای قویای دارند.
- کرفس و سایر میوهها و سبزیجات کم نشاسته: به دلیل خواص ضد التهابی آنها.
- کنجد و دانههای دیگر: ممکن است به کاهش التهاب کمک کنند.
- زنجبیل و زردچوبه: دارای خواص ضدالتهابی هستند.
غذاهای مضر
- الکل: میتواند به فعال شدن پسوریازیس یا تشدید آن کمک کند.
- غذاهای پرچربی: بهویژه چربیهای اشباع شده موجود در گوشت قرمز و مواد غذایی پردهن.
- لبنیات پرچربی: برخی از افراد ممکن است به لبنیات حساس باشند.
- غذاهای حاوی گلوتن: برخی از افراد با پسوریازیس ممکن است به گلوتن حساس باشند.
- غذاهای پر از قند: افزایش قند در خون میتواند التهاب را تحریک کند.
- غذاهای پر از نمک: ممکن است تحریک کننده باشند.
- قهوه: برخی تحقیقات نشان دادهاند که مصرف بالای قهوه ممکن است با افزایش خطر پسوریازیس مرتبط باشد، اگرچه این موضوع نیاز به بررسیهای بیشتر دارد.
درمان دارویی پسوریازیس
درمان پسوریازیس به نوع و شدت بیماری، محل توزیع پچها، سن و وضعیت کلی سلامت بیمار و عوامل دیگر وابسته است. درمانهای دارویی پسوریازیس به گروههای مختلفی تقسیم میشوند:
داروهای موضعی:
- کورتیکواستروئیدهای موضعی: این داروها معمولاً برای درمان پسوریازیس ملایم تا متوسط تجویز میشوند.
- مواد موضعی که سیستم ایمنی را کنترل میکنند: مثل تاکرولیموس (Prograf) و پیمکرولیموس (Elidel).
- ویتامین D ترکیبی
- تار (کولتار)
- تازاروتن (Tazarotene)
درمانهای نوری (فوتوتراپی):
- UVB تراپی: در این روش، پوست به نور ماوراء بنفش B (UVB) تعرض پیدا میکند.
- PUVA: یک ترکیب از UVA و داروی psoralen است.
- لیزر اگزایمر: برای درمان پچهای محدود پسوریازیس استفاده میشود.
داروهای سیستمیک:
- متوترکسات (Methotrexate): کمک میکند که رشد سلولهای پوستی را کنترل کند.
- سایکلوسپورین: سیستم ایمنی را کمتر فعال میکند.
- اکرالیموس و تاکرولیموس: هر دو برای درمان پسوریازیس ملایم تا متوسط استفاده میشوند.
- اورتیکینوماب (Otezla): کاهش التهاب را تحت تأثیر قرار میدهد.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (Biologics): این داروها روی سیستم ایمنی تاثیر میگذارند و به طور مستقیم الگوهای التهابی خاص را هدف قرار میدهند.
داروهای تجربی و جدید: با توجه به تحقیقات در حال انجام، داروهای جدیدی در حال توسعه هستند که ممکن است در آینده برای درمان پسوریازیس کمک کننده باشد
درمان خانگی بیماری پسوریازیس
برخی از افراد با پسوریازیس از درمانهای خانگی و راهحلهای طبیعی برای کمک به مدیریت علائم خود استفاده میکنند. در اینجا برخی از روشهای محبوب درمان خانگی برای پسوریازیس آورده شدهاند:
- فروتراپی: استفاده از نور خورشید به طور طبیعی میتواند برخی از علائم پسوریازیس را کاهش دهد. با این حال، باید با مراقبت و در مدت زمان کوتاه از نور خورشید استفاده کرد تا از سوختگی پوست جلوگیری شود.
- حمام: حمام گرم با افزودنیهایی مانند نمک دریا، روغن زیتون، آون جو، و یا ترکیبات بیسودا میتواند به آرامش بخشیدن و لطافت پوست کمک کند.
- مرطوب کننده: استفاده روزانه از مرطوب کننده برای جلوگیری از خشکی و ترکترک شدن پوست مفید است.
- کولتار: فرآوردههایی با ترکیبات کولتار میتوانند به مدیریت پسوریازیس کمک کنند و در برخی فروشگاهها و داروسازیها موجود هستند.
- آلوئهورا: ژل آلوئهورا میتواند به کاهش التهاب و خارش کمک کند.
- روغن ماهی: مصرف مکملهای روغن ماهی ممکن است به کاهش التهابهای ناشی از پسوریازیس کمک کند.
- رژیم غذایی: برخی افراد مدعی شدهاند که تغییرات در رژیم غذایی، مانند کاهش مصرف الکل، گلوتن یا مواد قندی میتواند بر روی علائم پسوریازیس تأثیر مثبت داشته باشد.
- مدیریت استرس: مدیریت استرس با استفاده از تکنیکهای مانند یوگا، مدیتیشن، تمرینات تنفسی و دیگر روشها میتواند به کنترل علائم پسوریازیس کمک کند.
هرچند که این راهحلها میتوانند به کمک به مدیریت علائم پسوریازیس بیایند، ولی همیشه قبل از شروع هر نوع درمان خانگی یا تغییراتی در رژیم درمانی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
آیا بیماری پسوریازیس خطرناک است یا خیر؟
بیماری پسوریازیس به طور مستقیم خطرناک نیست، اما میتواند تأثیرات جانبی و مضاعفاتی داشته باشد که ممکن است به سلامت و کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد در ادامه به برخی از این نکات میپردازیم:
- مضاعفات فیزیکی: پسوریازیس میتواند باعث آسیبهای جلدی و عفونتهای ناشی از خراش و زخمهای باز شود.
- پسوریازیس مفصلی: حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است از این نوع بیماری رنج ببرند که باعث التهاب و آسیب به مفاصل میشود.
- مسائل نفسی: بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس احساس ناراحتی، اضطراب، خود-آگاهی و افسردگی میکنند به دلیل تغییرات پوستی و واکنشهای اجتماعی نسبت به آن.
- بیماریهای همراه: افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر در معرض خطر ابتلا به برخی بیماریها هستند، مانند دیابت، بیماریهای قلبی، چاقی، فشار خون بالا و برخی دیگر از بیماریهای التهابی.
- واکنشها به دارو: برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان پسوریازیس میتوانند عوارض جانبی داشته باشند.
- اختلال در فعالیتهای روزمره: در موارد شدید، پسوریازیس ممکن است باعث ایجاد مشکلات در انجام فعالیتهای روزمره و کارهای اساسی شود.
با وجود این توضیحات، باید تأکید کرد که بسیاری از افراد با پسوریازیس با استفاده از درمانهای مناسب میتوانند علائم خود را کنترل کنند و زندگی نرمال و با کیفیت داشته باشند. همچنین، تحقیقات در زمینه پسوریازیس به سرعت پیش میرود و روشهای درمانی جدید و بهتری در حال توسعه است.
بهترین کرم و پماد برای درمان پسوریازیس
انتخاب بهترین کرم یا پماد برای درمان پسوریازیس به نوع و شدت بیماری، محل و اندازه آفتها، واکنش بدن به درمانهای قبلی و ترجیحات فردی بستگی دارد. ولی برخی از کرمها و پمادهای رایج برای درمان پسوریازیس عبارتند از:
- کورتیکواستروئیدهای موضعی: اینها معمولاً برای کاهش التهاب و خارش از نوع ملایم تا متوسط تجویز میشوند. شدت و نوع استروئید بستگی به محل و شدت آفتها دارد.
- ویتامین D ترکیبی: مانند Calcipotriene (Dovonex) یا Calcitriol (Rocaltrol). این مواد به کاهش رشد سلولهای پوستی کمک میکنند.
- تار (کولتار): فرآوردههای حاوی کولتار میتوانند به کاهش التهاب، خارش و تولید سلولهای پوستی کمک کنند.
- تازاروتن (Tazarotene): یک رتینوئید موضعی است که ممکن است خشکی یا تحریک پوستی ایجاد کند، اما در کل به کاهش و بازگشت سریع سلولهای پوستی کمک میکند.
- مرطوب کننده: هرچند که به تنهایی درمانکننده نیستند، ولی مرطوب کنندهها میتوانند به جلوگیری از خشکی پوست و تسکین برخی علائم کمک کنند.
همیشه قبل از استفاده از هر گونه کرم یا پماد، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین بسته به کشور و منطقه محل زندگی، ممکن است دسترسی به برخی از این محصولات متفاوت باشد یا نامهای تجاری متفاوتی داشته باشند.
درمان پسوریازیس با نور خورشید
نور خورشید میتواند به درمان بیماری پوستی پسوریازیس کمک کند. این موضوع بر مبنای اثرات درمانی اشعههای UV (ماوراء بنفش) بر پوست است. در واقع، فوتوتراپی یا درمان با نور یکی از روشهای پیشنهادی برای درمان پسوریازیس است.
وقتی پوست به نور خورشید تعرض پیدا میکند، اشعههای UVB در نور خورشید میتوانند به کاهش رشد سلولهای پوستی کمک کنند، که این موضوع باعث کاهش و یا تسکین علائم پسوریازیس میشود.
با این حال، چند نکته مهم وجود دارد:
- میزان تعرض: باید به طور منظم و با دقت نور خورشید را استفاده کرد. شروع با چند دقیقه و سپس تدریجاً افزایش مدت زمان تعرض به نور خورشید میتواند مفید باشد.
- خطر سوختگی: افراد باید از سوختگی پوست خود جلوگیری کنند، زیرا این میتواند علائم پسوریازیس را تشدید کند.
- خطر سرطان پوست: تعرض طولانیمدت به نور خورشید و به ویژه اشعههای UV میتواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. لذا استفادهی محافظتی مانند کرمهای ضد آفتاب و محافظت از پوست در ساعات نور زیاد خورشید (معمولاً از 10 صبح تا 4 بعد از ظهر) مهم است.
- داروها: برخی داروها ممکن است باعث حساسیت بیشتر به نور خورشید شوند، بنابراین اگر کسی دارویی مصرف میکند، قبل از تعرض به نور خورشید باید با پزشک خود مشورت کند.
در کل، در حالی که نور خورشید میتواند به تسکین علائم پسوریازیس کمک کند، استفاده از آن باید با احتیاط و به صورت منظم و زیر نظر یک پزشک انجام شود.
نتیجه گیری
تغذیه مناسب میتواند نقش مهمی در مدیریت و کاهش علائم پسوریازیس داشته باشد. در حالی که برخی غذاها میتوانند به کاهش التهاب و تسکین علائم کمک کنند، دیگران ممکن است آنها را تشدید کنند. مشاوره با متخصص تغذیه و پزشک میتواند راهنماییهای مفیدی در این زمینه ارائه دهد.
سوال متداول
پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که باعث میشود پوست سلولهای جدید به سرعت تر از حد معمول تولید کند، موجب تشکیل لکههای قرمز و پوستهپوسته شوند.
اگرچه هیچ درمان نهایی برای پسوریازیس وجود ندارد، با استفاده از درمانهای موجود میتوان علائم را کنترل و تسکین داد.
عوامل مختلفی میتواند باعث فعالشدن یا تشدید پسوریازیس شود، از جمله استرس، آسیب به پوست، برخی داروها، عفونتها و تغییرات هورمونی.
خیر، پسوریازیس میتواند بر مفاصل نیز تأثیر گذارد و منجر به آرتریت پسوریاتیک شود.
خیر، پسوریازیس بیماری واگیر نیست و از فرد به فرد منتقل نمیشود.
منابع :
healthline.com
health.com